Historia Izby
Historia Izby
Kujawsko-Pomorska Izba Rzemiosła i Przedsiębiorczości swymi korzeniami sięga czasów zaboru pruskiego. Narodziła się, podobnie jak i inne izby, z potrzeby wzmocnienia roli rzemiosła w gospodarce, stawienia czoła rosnącej konkurencji przemysłowej i wyjścia z impasu organizacyjnego, w jakim znalazły się rozmaite cechy.
Podstawę prawną dla tworzenia izb rzemieślniczych stanowiła ustawa z 1897 roku. W ślad za nią, 25 września 1899 roku, Minister Handlu i Przemysłu Rzeszy Niemieckiej ogłosił statut i z początkiem 1900 roku przystąpiono do ich organizacji.
Przewidziano utworzenie 72 izb, każda miała liczyć 25 członków i ich zastępców oraz 7 czeladników i tyluż zastępców. W Prowincji Poznańskiej przewidziano dwie izby: jedną obejmującą Regencję Poznańską i drugą -Bydgoską. Bydgoska Izba Rzemieślnicza miała objąć miasta: Bydgoszcz, Inowrocław, Piłę i Gniezno oraz powiaty: bydgoski ziemski, czarnkowski, wieluński, gnieźnieński, inowrocławski, chodzieski, mogileński, szubiński, strzeleński, wyrzyski, witkowski, wągrowiecki i żniński. Zebranie konstytucyjne bydgoskiej Izby Rzemieślniczej odbyło się 25 kwietnia 1900 roku w sali ratusza przy ul. Jezuickiej 1. W tym czasie w okręgu bydgoskim działały 233 cechy, 10.174 samodzielnych rzemieślników, zatrudniano 7.723 czeladników, a także 5102 uczniów. Na początku października 1901 roku było w Bydgoszczy 1230 warsztatów rzemieślniczych. Zgodnie z postanowieniem Traktatu Wersalskiego, 19 stycznia 1920 r. władze niemieckie przekazały Bydgoszcz Polsce.
Bydgoszcz po uregulowaniu granic Polski stała się miastem powiatowym w woj. poznańskim. Izba Rzemieślnicza pozostała, kontynuując tradycje zawodowe powołanej do życia w 1900 roku. Lata II wojny światowej i okupacji niemieckiej przerwały działalność Izby Rzemieślniczej w Bydgoszczy. Na początku 1945 roku zaczęły jednak powstawać cechy, m.in. w Bydgoszczy, Toruniu, Inowrocławiu, Włocławku, Grudziądzu, Chojnicach i Nakle. Lata 1949-1955 to okres regresu. Był to czas uspołeczniania, dokuczliwych domiarów, administracyjnego ograniczania produkcji i zbytu rzemiosła, a w efekcie, spadku jego potencjału. Okres ożywienia działalności rzemieślniczej rozpoczął się w roku 1956. Ustawa z 28 maja 1975 roku o podziale administracyjnym kraju sprawiła, że Izba Rzemieślnicza w Bydgoszczy stała się organizacją obejmującą swym zasięgiem województwa: bydgoskie, toruńskie i włocławskie, zrzeszającą: 27 cechów, 25 spółdzielni rzemieślniczych i Międzywojewódzką Hurtownię Zaopatrzenia Rzemiosła.
W 1989 r. po wejściu w życie ustawy o działalności gospodarczej zaczęła się kurczyć liczba zakładów należących do cechów ( z 17088 w 1989 r. do 5831 w 1995 r.). Zadecydowało o tym zniesienie obowiązku przynależności zakładów do organizacji samorządu gospodarczego, niespójność przepisów prawnych i podatkowych. W 1995 r. Międzywojewódzka Izba Rzemieślnicza w Bydgoszczy zrzeszała na zasadzie dobrowolności 29 cechów i 14 spółdzielni rzemieślniczych. 1 stycznia 1999 r. Izba Rzemieślnicza zmieniła swoją nazwę na Kujawsko-Pomorska Izba Rzemiosła i Przedsiębiorczości w Bydgoszczy.